Η Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι Ομότιμη καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Επίσης, είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και δοκιμίων. Αυτή τη φορά, όμως, θα την γνωρίσουμε ως αναγνώστρια.
Συνέντευξη: Γιώργος Τρίγκας
1. Πότε
νιώσατε για πρώτη φορά ανάγκη να εκφραστείτε μέσα από το γράψιμο; Στο τέλος του Δημοτικού
με αφορμή ένα θάνατο.
2. Ποια
ήταν τα πρώτα βιβλία που διαβάσατε;
Ο Τρελαντώνης ήταν το πρώτο μου βιβλίο. Ακολούθησε
η Μικρή Πριγκίπισσα.
3. Ποιοι
είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Κάφκα παραμένει για μένα αξεπέραστος.
4. Ο
αγαπημένος λογοτεχνικός ήρωας; Ο Άμλετ.
5. Ποιο
βιβλίο θεωρείτε ως αριστούργημα;
Είναι πολλά που θα μπορούσα να αναφέρω.
Τους «Αδελφούς Καραμαζώφ», το «Φύλακα στη
Σίκαλη», ή το «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο», μένω όμως αφοσιωμένη στο
πρώτο ανάγνωσμα που με συγκλόνισε στην εφηβεία μου: «H Μεταμόρφωση» του Κάφκα.
6. Καθοριστικότερο
ρόλο στη συγγραφή πιστεύετε ότι παίζουν οι επιρροές ή η έμπνευση;
Έχω την αίσθηση ότι όταν γράφεις η έμπνευση
και η επιρροή λειτουργούν μέσα σου σαν σιαμαία αδελφάκια. Έμαθαν να αναπνέουν
και να συνυπάρχουν μαζί και δεν
επιθυμούν τον αποχωρισμό τους.
7. Πιστεύετε
ότι οι άνθρωποι ζουν πολλές ζωές μέσα από τη λογοτεχνία;
Είναι ένα από τα δώρα της λογοτεχνίας. Το
ξελόγιασμα της μιας και μοναδικής ζωής.
8. Πότε
αυτό που κάνουμε για το κέφι μας γίνεται δουλειά;
Το κέφι είναι παράξενο πράγμα. Εύθραυστο
και θνησιγενές. Δίχως δουλειά, δίχως
πίεση και αναμέτρηση με δυσκολίες,
εύκολα ξεθυμαίνει και
χάνεται.
9. Υπάρχουν
βιβλία στη βιβλιοθήκη σας στα οποία αρέσει να ξαναδιαβάζετε κάθε τόσο;
‘’Η
Κασσάνδρα και ο Λύκος’’ της Μαργαρίτας Καραπάνου (Εκδόσεις Καστανιώτη).
Οσες φορές κι αν το διαβάσω δεν μου αρκεί.
10. Τι
διαβάζετε αυτή τη περίοδο;
Οι ‘’Απαρατήρητοι’’ της Αγγελικής Σπανού (Εκδόσεις
Πόλις). Ένα σημαντικό βιβλίο που σε
φέρνει σε μια αναπάντεχη επαφή με τον πλησίον σου.
11. Και
μια τελευταία ερώτηση. Ποια είναι η άποψη σας για το σύγχρονο ελληνικό
μυθιστόρημα;
Σε πείσμα της υπερπαραγωγής, το ελληνικό
μυθιστόρημα έχει τη δυνατότητα να μας εκπλήσσει, να αφυπνίζει τη σκέψη και το
συναίσθημά μας. Πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς προσθέτουν το δικό τους
ελπιδοφόρο στίγμα. Η λογοτεχνία είναι η
απόδειξη ότι η ζωή έτσι όπως είναι, δεν μας είναι αρκετή.
