Μιχαήλ Θερβάντες – Ο Δον Κιχώτης Α’ τόμος

Αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως Α’ μέρος του έργου του Θερβάντες (Miguel de Cervantes, 1547-1616) εκδόθηκε το 1605 με τον τίτλο “Ο πολυμήχανος ιππότης Δον Κιχώτης της Μάντσα” (El ingenioso hidago don Quijote de la Mancha).

Απάνω σ’ αυτά τα λόγια αντίκρισαν τριάντα ανεμόμυλους που βρίσκονται σε κείνον τον κάμπο και μόλις τους είδε ο Δον Κιχώτης είπε στον ιπποκόμο του:

-    Η τύχη μάς πηγαίνει τα πράματά μας καλύτερα απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε. Γιατί κοίτα, φίλε Σάντσο Πάνσα, εκεί κάτω μας παρουσιάζονται τριάντα, ή και πάρα πάνω, θεόρατοι γίγαντες, που μαζί τους λογαριάζω ν’ ανοίξω πόλεμο και να τους πάρω ολωνών τη ζωή και με τα λάφυρα που θα κάνουμε θ’ αρχίσουμε να πλουτίζουμε: γιατί τούτος ο πόλεμος είναι δίκαιος, κι είναι μεγάλη υπηρεσία στο Θεό να ξεκάνει κανένας τέτοια κακή φύτρα από το πρόσωπο της γης.

-        Ποιους γίγαντες; είπε ο Σάντσος Πάνσας.

-     Εκείνους που βλέπεις εκεί, αποκρίθηκε ο κύριός του, με τα μακριά χέρια γιατί μερικών απ’ αυτούς φτάνουν ίσαμε δύο λεύγες.

-    Πρόσεξε, αφεντικό, αποκρίθηκε ο Σάντσος, γιατί αυτά που φαίνονται εκεί κάτω δεν είναι γίγαντες, παρά μόνο ανεμόμυλοι κι αυτά που τους φαίνονται σαν χέρια είναι οι φτερούγες τους, που γυρνώντας στο φύσημα του αγέρα κάνουνε να δουλεύει η μυλόπετρα.

-    Πώς φαίνεται ότι δεν ξέρεις από περιπέτειες, αποκρίθηκε ο Δον Κιχώτης: αυτοί εκεί είναι γίγαντες, κι αν φοβάσαι, τραβήξου πέρα και πέσε να προσευχηθείς, την ώρα που εγώ θα μπαίνω με δαύτους σε άγριο και άνισο πόλεμο.

Και μ’ αυτά τα λόγια σπιρούνισε το άλογό του, τον Ροσινάντε, δίχως να δώσει προσοχή στις φωνές του ιπποκόμου του, που τονε βεβαίωνε πως, δίχως καμιάν αμφιβολία, ήταν ανεμόμυλοι κι όχι γίγαντες εκείνοι που ‘βλεπε και γύρευε να χτυπήσει. Όμως αυτουνού του είχε τόσο καρφωθεί στο κεφάλι του πως ήταν γίγαντες, που ούτε τις φωνές του ιπποκόμου του Σάντσου άκουγε κι ούτε κατόρθωνε να δει, μ’ όλο που είχε φτάσει πια πολύ κοντά τους, τι πράγματι ήτανε, παρά προχωρούσε φωνάζοντας και λέγοντας:

-    Μη φύγετε, άναντρα κι αχρεία πλάσματα, γιατί ένας και μόνος ιππότης έρχεται καταπάνω σας. 

Μιχαήλ Θερβάντες – Ο Δον Κιχώτης Α’ τόμος, 

Μετάφραση: Κ. Καρθαίος, σελ.93-94, Εκδόσεις Πατάκη.