Ο συγγραφέας Δώρος Αντωνιάδης απαντάει το ερωτηματολόγιο του Books Plus

Ο συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Δώρος Αντωνιάδης ξεχώρισε από το πρώτο του βιβλίο "Στο μάτι του ταύρου" (Εκδόσεις Καστανιώτης), το οποίο κυκλοφόρησε το 2015. Η ιστορία με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Πέτρο Ελευθεριάδη παρέμεινε συναρπαστική σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου. Νομίζω ότι τα αξιοσημείωτα στοιχεία του βιβλίου ήταν τόσο η υποβλητική ατμόσφαιρα, όσο και η συνεχή ένταση. Ιδιαίτερη αίσθηση μου έκανε και το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο "momento mori" που κυκλοφόρησε πέρυσι πάλι από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Για να γνωρίσουμε όμως τον Δώρο Αντωνιάδη ως βιβλιόφιλο.

Συνέντευξη - επιμέλεια: Γιώργος Τρίγκας

1.       Πότε νιώσατε για πρώτη φορά ανάγκη να εκφραστείτε μέσα από το γράψιμο;

Περίπου πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Ήταν προς το τέλος του καλοκαιριού και καθόμουν σε ένα μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα. Όπως κοιτούσα τα λαμπυρίσματα του ήλιου αισθάνθηκα την ανάγκη να βρω ένα χαρτί κι ένα μολύβι για να περιγράψω το πώς ένιωθα. Ήταν το πρώτο μου διήγημα.

2.       Ποια ήταν τα πρώτα βιβλία που διαβάσατε;

Να πω την αλήθεια, δε θυμάμαι... Μικρός διάβαζα μανιωδώς κόμικς. Δεν έχανα Μίκυ Μάους και Αστερίξ. Συστηματικά πάντως, διαβάζω βιβλία όταν μπήκα στην εφηβεία κι ένα από τα πρώτα βιβλία που διάβασα είναι ο "Λύκος της Στέπας" του Έρμαν Έσσε. Από αστυνομικά, τα πρώτα μου βιβλία ήταν αυτά της Αγκάθα Κρίστι.

3.       Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Νομίζω πως πλέον δεν έχω αγαπημένους συγγραφείς. Στο παρελθόν «ακολουθούσα» συγγραφείς, όπως τον Μίλαν Κούντερα και τον Ουμπέρτο Έκο. Περίμενα πώς και πως να εκδώσουν το επόμενο βιβλίο τους, αλλά δεν το κάνω πια για κανέναν. Έχω όμως αγαπημένα βιβλία. Ένα αξιόλογο βιβλίο χαράζεται στη μνήμη μου και μένει για πάντα εκεί.

4.       Ο αγαπημένος λογοτεχνικός ήρωας;

Παλιά μου άρεσε πολύ ο Ηρακλής Πουαρό, ενώ από τους πιο σύγχρονους, απολαμβάνω τις περιπέτειες του Τζακ Ρίτσερ καθώς και το πώς μεταλλάσσεται με τα χρόνια ο Χάρι Χόλε.

5.       Ποιο βιβλίο θεωρείτε ως αριστούργημα;

Δεν ξέρω αν είναι αριστούργημα, θυμάμαι πάντως το πόσο μοναδικά ένιωσα και πόσο με άγγιξε "Το Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβώνα", του Πασκάλ Μερσιέ (Εκδόσεις Ψυχογιός).

6.       Καθοριστικότερο ρόλο στη συγγραφή πιστεύετε ότι παίζουν οι επιρροές ή η έμπνευση;

Πολυπαραγοντικό ζήτημα η συγγραφή. Η έμπνευση είναι σίγουρα η σπίθα που χρειάζεται κανείς για να ξεκινήσει να γράφει, αλλά για όλα τα υπόλοιπα -για να καταλήξει δηλαδή μια ιδέα να γίνει ένα πετυχημένο βιβλίο- χρειάζεται πολλή μελέτη και συνεχής δουλειά.

7.       Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι ζούνε πολλές ζωές μέσα από τη λογοτεχνία;

Πιστεύω ότι οι μεν αναγνώστες έχουν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν σε άγνωστα μέρη και να γνωρίσουν φανταστικούς κόσμους και οι δε συγγραφείς, δημιουργώντας αυτούς τους κόσμους, έχουν τη δυνατότητα να παλέψουν με το «είναι» τους και να αισθανθούν για λίγο «θεοί». Καταλήγοντας λοιπόν, δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι ζουν πολλές ζωές μέσα από τη λογοτεχνία, αλλά ότι γεμίζουν ακόμα παραπάνω τις δικές τους.

8.       Πότε αυτό που κάνουμε για το κέφι μας γίνεται δουλειά;

Το γράψιμο για μένα είναι μια ανάγκη. Δε γράφω καθημερινά. Γράφω όταν δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, όταν δεν έχω άλλο τρόπο να εκφράσω αυτό που νιώθω και θα σκάσω αν δεν το κάνω. Δουλειά γίνεται όταν μπαίνει το «πρέπει», όταν δηλαδή ξέρεις ότι, βρέξει-χιονίσει, πρέπει να σηκωθείς και να στρωθείς στο γράψιμο και, επιπλέον, όταν τελικά καταφέρνεις με αυτό που κάνεις να βγάζεις τα προς το ζην. Γι’ αυτό και είναι σχεδόν απίθανο στην Ελλάδα να ρωτήσεις κάποιον τι δουλειά κάνει κι αυτός να σου απαντήσει ότι είναι συγγραφέας.

9.       Υπάρχουν βιβλία στη βιβλιοθήκη σας στα οποία αρέσει να ξαναδιαβάζετε κάθε τόσο;

Δε ξαναδιαβάζω βιβλία. Ίσως να το έχω κάνει μόνο μια δυο φορές στη ζωή μου. Σε ορισμένες περιπτώσεις ανατρέχω σε συγκεκριμένες παραγράφους που θυμάμαι είτε ότι μου είχαν αρέσει πολύ, είτε για να θυμηθώ μια λεπτομέρεια που τη χρειάζομαι σε κάτι που γράφω εγώ.

10.   Τι διαβάζετε αυτή τη περίοδο;

Διαβάζω το "Η αφοσίωση του υπόπτου Χ", του Keigo Higashino.