Η συγγραφέας Ελένη Πριοβόλου απαντάει στο ερωτηματολόγιο του Books Plus

Αυτό που μου αρέσει με τα βιβλία της Ελένης Πριοβόλου είναι ότι μας μεταφέρουν σε  άλλες εποχές. Το θεμέλιο των ιστοριών της βασίζονται σε όμορφες ανθρώπινες ιστορίες, έχοντας όμως ως επίκεντρο άγνωστες πτυχές της ελληνικής ιστορίας. Πάντοτε, πριν αφηγηθεί οποιαδήποτε ιστορία, κάνει εξονυχιστική ιστορική έρευνα για να αποδώσει όσο πιο πιστά γίνεται το κλίμα της εποχής. Τώρα, όμως μας δίνεται η ευκαιρία να την γνωρίσουμε ως αναγνώστρια και βιβλιόφιλη. 

Συνέντευξη – επιμέλεια: Γιώργος Τρίγκας

1.      Πότε νιώσατε για πρώτη φορά ανάγκη να εκφραστείτε μέσα από το γράψιμο;

Από τη στιγμή που ένιωσα τις λέξεις. Μεγαλώνοντας μεσα στη δικτατορία και επειδή δεν μπορούσα να φωνάξω δυνατά- λόγω της αυταρχικής εκπαίδευσης και του σκληρού εθιμικού δικαίου ενός χωριού- άρχισα από μικρή να σκαρώνω ιστορίες.  Ο στόχος μου ήταν να γκρεμίζω ό,τι υπήρχε  και να θεμελιώνω ό,τι ήθελα να ζήσω.

2.      Ποια ήταν τα πρώτα βιβλία που διαβάσατε;

Πολλά κλασσικά εικονογραφημένα.  Θαρρώ πως δεν μου ξέφυγε κανένα τεύχος καθώς τα αγόραζα κάθε δεκαπενθήμερο. Σαν έφηβη διάβασα όλη τη «Γαλάζια Βιβλιοθήκη» που περιείχε κλασσική λογοτεχνία, αρχής γενομένης από την Ευγενία Γραντέ του Μπαλζάκ. 

3.      Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Μεγάλωσα με την κλασσική λογοτεχνία. Και επειδή οι Ρώσοι συγγραφείς μου στάλαξαν το λογοτεχνικό τους νάμα, έχουν μια υπεροχή μέσα μου. Όμως διαβάζω πολύ και σε καθημερινή βάση. Έλληνες και ξένους. Σύγχρονους και παλιότερους.

4.      Ο αγαπημένος λογοτεχνικός ήρωας;

Ο Μερσώ από τον «Ξένο» του Καμύ.

5.      Ποιο βιβλίο θεωρείτε ως αριστούργημα;

Ο κάθε μεγάλος συγγραφέας-μεγάλος όμως-έχει και το αριστούργημά του. Επειδή τελευταία ξαναδιάβασα το βιβλίο του Μπέκετ «Ο Μαλόν πεθαίνει», ναι το θεωρώ ένα από τα αριστουργήματα.  

6.      Καθοριστικότερο ρόλο στη συγγραφή πιστεύετε ότι παίζουν οι επιρροές ή η έμπνευση;

Υπάρχει ένας δαίμονας που σε οδηγεί στη συγγραφή ή σε κάποιο άλλο είδος τέχνης. Αυτός ο δαίμονας σε κυβερνάει διαρκώς. Τρώγεσαι για να μετατρέψεις το προζύμι- με υλικά από τη ζωή- σε άρτο λογοτεχνικό. Παίζουν λοιπόν πολλοί παράγοντες το ρόλο τους. Κυρίως με ποια οπτική βλέπεις την ίδια τη ζωή.

7.      Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι ζουν πολλές ζωές μέσα από τη λογοτεχνία;

Θα προσπαθήσω να περιγράψω το πώς αισθάνομαι εγώ. Είναι σα να μπαίνω κάθε φορά σε ένα τραίνο για ταξίδι με προορισμό αλλά χωρίς να ξέρω τι θα συναντήσω. Μου ανοίγονται μπροστά μου τοπία, γνωρίζω ανθρώπους, τους αποκωδικοποιώ και μέσα από αυτούς οδηγούμαι σε μια προσωπική ενσυναίσθηση.

8.      Πότε αυτό που κάνουμε για το κέφι μας γίνεται δουλειά;

Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Η συγγραφή είναι δουλειά που γίνεται όσον με αφορά με κέφι. Στο κέφι δεν περιλαμβάνονται μόνο οι χαρούμενες στιγμές αλλά και οι θλίψεις, οι απογοητεύσεις, η αποθάρρυνση. Γιατί απλά η κάθε μορφή τέχνης είναι ένα με τη ζωή.

9.      Υπάρχουν βιβλία στη βιβλιοθήκη σας στα οποία αρέσει να ξαναδιαβάζετε κάθε τόσο;

Πολλά. Δεν κλείνω εύκολα τους λογαριασμούς μου με τα καλά βιβλία.

10.  Τι διαβάζετε αυτή τη περίοδο;

Διάφορα. Διαβάζω το δοκίμιο του Μπρονσκι, «Το τραγούδι του εκκρεμούς», το βιβλίο της καταπληκτικής Jane Goodall “Στη σκιά του ανθρώπου» και το βιβλίο του Ραμπίε Τζαμπιρ «Οι Δρούζοι του Βελιγραδίου.».   

Ευχαριστώ πολύ.